Strategia diagnostyczna w rozpoznawaniu sarkoidozy
: 25 stycznia 2017, 18:28
Szperałam w internecie ,,,
Mamy na forum link a w nim sporo informacji o sarkoidozie http://alergia.org.pl/lek/index.php?option=com_content&task=view&id=318&Itemid=76
,,, niby to samo ale wyszczególnione są np.
Zalecane badania u pacjenta z podejrzeniem sarkoidozy:
Strategia diagnostyczna w rozpoznawaniu sarkoidozy
Rozpoznanie sarkoidozy zostaje ustalone na podstawie zespołu charakterystycznych objawów klinicznych i radiologicznych oraz obecności nieserowaciejących ziarniniaków w materiale z biopsji po wykluczeniu innych chorób, które mają podobny obraz kliniczny oraz zmiany histologiczne.
W oparciu o wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Klatki Piersiowej (ATS – American Thoracic Society) rozpoznanie sarkoidozy powinno obejmować:
Badanie patomorfologiczne
Spełnia bardzo ważną rolę. Obok materiału pobranego z układu oddechowego przydatna może być biopsja zajętych węzłów chłonnych i skóry, ale tylko z miejsca zmian ziarniniakowych. Nie wykonuje się biopsji z rumienia guzowatego, gdyż tam nie umiejscawiają się ziarniniaki sarkoidalne. W przypadku podejrzenia pozapłucnego umiejscowienia choroby wykonuje się biopsję wątroby, ślinianek, mięśni, gruczołów łzowych lub spojówek .
Wykrycie ziarniniaków tylko w jednym z narządów nie jest wystarczające do postawienia rozpoznania, ponieważ nie są one zmianami swoistymi dla tej choroby.
Należy więc wykluczyć inne choroby ziarniniakowe, głównie gruźlicę, ale także berylozę, histoplazmozę, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, czy choroby dające odczyny sarkoidalne, do których należą zakażenia i nowotwory. Podstawowe znaczenie w diagnostyce sarkoidozy ma badanie radiologiczne klatki piersiowej i HRCT .
Inne badania diagnostyczne
Pomocne w diagnostyce sarkoidozy może być stwierdzenie nieprawidłowości w gospodarce wapniowej, czy dwukrotny wzrost enzymu konwertującego angiotensynę, co dotyczy nawet 60% chorych na sarkoidozę. Nie można także pominąć badania okulistycznego z użyciem lampy szczelinowej mającego na celu wykluczenie ocznej postaci choroby.
Badaniem koniecznym jest ultrasonografia jamy brzusznej, pozwalająca na ocenę wątroby, śledziony i węzłów chłonnych zaotrzewnowych. Inne ważne badania to EKG oraz badanie ultrasonograficzne lub radiologiczne stawów, badanie czynnościowe układu oddechowego oraz odczyn tuberkulinowy, który może pomóc w różnicowaniu sarkoidozy i gruźlicy.
Ujemny odczyn tuberkulinowy przeczy gruźlicy, a potwierdza sarkoidozę.
W zakresie podstawowych badań laboratoryjnych wykonuje się morfologię krwi i określa się stężenie wapnia w moczu i w surowicy, stężenie aminotransferaz, kreatyniny i mocznika.
Mamy na forum link a w nim sporo informacji o sarkoidozie http://alergia.org.pl/lek/index.php?option=com_content&task=view&id=318&Itemid=76
,,, niby to samo ale wyszczególnione są np.
Zalecane badania u pacjenta z podejrzeniem sarkoidozy:
- Wywiad (zawodowa i środowiskowa ekspozycja), objawy
- Badanie przedmiotowe
- Badanie radiologiczne klatki piersiowej
- Testy czynnościowe układu oddechowego , spirometria, DLCO
- Badanie morfologiczne krwi
- Badania biochemiczne surowicy (ALAT, AspAT, BUN, fosfataza alkaliczna, kreatynina, stężenie wapnia)
- Badanie moczu
- Badanie ECG
- Badania okulistyczne
- Test tuberkulinowy
Strategia diagnostyczna w rozpoznawaniu sarkoidozy
Rozpoznanie sarkoidozy zostaje ustalone na podstawie zespołu charakterystycznych objawów klinicznych i radiologicznych oraz obecności nieserowaciejących ziarniniaków w materiale z biopsji po wykluczeniu innych chorób, które mają podobny obraz kliniczny oraz zmiany histologiczne.
W oparciu o wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Klatki Piersiowej (ATS – American Thoracic Society) rozpoznanie sarkoidozy powinno obejmować:
- histologiczne potwierdzenie rozpoznania
- ocenę rozległości i ciężkości procesu z uwzględnieniem postaci pozapłucnych
- określenie czy toczący się proces chorobowy ma charakter stabilny czy postępujący
- ustalenie czy wdrożenie leczenia przyniesie korzyść choremu
Badanie patomorfologiczne
Spełnia bardzo ważną rolę. Obok materiału pobranego z układu oddechowego przydatna może być biopsja zajętych węzłów chłonnych i skóry, ale tylko z miejsca zmian ziarniniakowych. Nie wykonuje się biopsji z rumienia guzowatego, gdyż tam nie umiejscawiają się ziarniniaki sarkoidalne. W przypadku podejrzenia pozapłucnego umiejscowienia choroby wykonuje się biopsję wątroby, ślinianek, mięśni, gruczołów łzowych lub spojówek .
Wykrycie ziarniniaków tylko w jednym z narządów nie jest wystarczające do postawienia rozpoznania, ponieważ nie są one zmianami swoistymi dla tej choroby.
Należy więc wykluczyć inne choroby ziarniniakowe, głównie gruźlicę, ale także berylozę, histoplazmozę, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, czy choroby dające odczyny sarkoidalne, do których należą zakażenia i nowotwory. Podstawowe znaczenie w diagnostyce sarkoidozy ma badanie radiologiczne klatki piersiowej i HRCT .
Inne badania diagnostyczne
Pomocne w diagnostyce sarkoidozy może być stwierdzenie nieprawidłowości w gospodarce wapniowej, czy dwukrotny wzrost enzymu konwertującego angiotensynę, co dotyczy nawet 60% chorych na sarkoidozę. Nie można także pominąć badania okulistycznego z użyciem lampy szczelinowej mającego na celu wykluczenie ocznej postaci choroby.
Badaniem koniecznym jest ultrasonografia jamy brzusznej, pozwalająca na ocenę wątroby, śledziony i węzłów chłonnych zaotrzewnowych. Inne ważne badania to EKG oraz badanie ultrasonograficzne lub radiologiczne stawów, badanie czynnościowe układu oddechowego oraz odczyn tuberkulinowy, który może pomóc w różnicowaniu sarkoidozy i gruźlicy.
Ujemny odczyn tuberkulinowy przeczy gruźlicy, a potwierdza sarkoidozę.
W zakresie podstawowych badań laboratoryjnych wykonuje się morfologię krwi i określa się stężenie wapnia w moczu i w surowicy, stężenie aminotransferaz, kreatyniny i mocznika.